Overal ter wereld, in alle tijden en culturen, vieren mensen overgangen in het leven.
Een groeifeest, lentefeest, mijlpaalfeest,... is het vieren van een kind dat groter wordt.
Niet alleen van die extra streepjes op de meetlat, niet gewoon een verjaardag, maar een groeifeest van het hoofd en het hart.

 

Het is stilstaan bij kleine koters die niet klein blijven en steeds meer hun eigen 'mens' vormen.
Het is een eigenzinnige puber zijn eigen weg laten zoeken, terwijl hij voelt dat hij er nooit alleen voor zal staan.
Het is met kleine of grote stappen weer een nieuw stukje van de wereld laten ontdekken.
Het is als ouder weer wat meer loslaten terwijl je toch nog stevig vasthoudt. 

​

​Al bijna 20 jaar geef ik het vak niet-confessionele zedenleer op verschillende lagere scholen en in die tijd heb ik honderden kinderen mogen begeleiden tijdens hun vrijzinnige lentefeesten. Ik heb hen mogen zien opgroeien, openbloeien en hun eigen waarden zien ontwikkelen.
Ik heb ouders zien blinken van trots en hun bengels zien ondersteunen in hun weg naar meer zelfstandigheid.
 

Maar misschien heb je niet zo'n bevlogen leerkracht, volg je geen zedenleer, wordt er in jouw omgeving geen groepsfeest georganiseerd
of vier je jouw kind liever in eigen kring? Misschien vind je dat eerste leerjaar al pittig genoeg en wil je wachten met vieren tot je kind beter kan lezen of schrijven zodat hij of zij een actievere rol kan spelen in het feest? 

 

Op welk moment je een mijlpaal viert, hoe je dat doet en wie daar dan allemaal bij mag of moet zijn, dat beslissen jullie zelf.
En als ik jullie daar een handje (of twee) kan helpen, geef je maar een seintje.
 

Want als er een mijlpaal te vieren valt, dan doe ik graag mee.